وقتی رضاخان میرپنج در سوم اسفندماه ۱۲۹۹ با لشکر کودتا وارد تهران شد، در عمارت قزاقخانه در میدان مشق نظام اتراق کرد، اما هنگامی که در شهریور ۱۳۲۰ در قامت شاه ایران، تهران را به سوی سرنوشتی نامعلوم ترک گفت، کاخی افسانه‌ای داشت به نام «مرمر»؛ و مرمر بازتابی بود از مسیری که او طی بیست سال از قزاقی تا پادشاهی پیمود.

در این مدت، تهران نیز رختی نو بر تن کرد: رخت تجدد! در میدان مشق، ساختمان‌های عظیمی سربرآوردند و مرکزیت اداری شهر از ارگ قاجار به آن‌جا منتقل شد؛ خود شاه هم ترجیح داد که به جای اقامت در کاخ‌های قجری، کاخ‌های جدیدی را برای خود بنا کند؛ مهم‌تر از همه کاخ سبز در سعدآباد و کاخ مرمر در غرب تهران قدیم. در گوشه و کنار شهر، خیابان‌ها و میدان‌های جدیدی احداث شدند و میدان توپخانه قاجارها زیر و زبر شد تا هرچه بیشتر شبیه میدان‌های اروپایی باشد.

در این میان، خیابان مریضخانه که حالا سپه نام گرفته بود، از توپخانه به کاخ مرمر می‌رفت و حال و هوایش به گونه‌ای بود که گرایش‌های فکری و سیاسی دولت پهلوی را به ‌روشنی بازتاب می‌داد.

تور «از قزاقخانه تا کاخ مرمر» فرصتی است تا با قدم زدن در خیابان امام خمینی (سپه قدیم) حد فاصل میدان توپخانه تا کاخ مرمر و بازدید از این کاخ، نظری بیفکنیم برتجددگرایی پهلوی و بازتاب آن در شهرسازی آن دوران.